کتاب کاغذی همه ی آنان از خدایان بودند - دَدسگال - بخش اول

خورشیدِ ظهر با قدرت در پهنه گیتی، بی‌امان می‌تابید و بوی گیاهان تازه و باطراوت، جَسته‌ و گریخته به مشام می‌رسید. طوطی‌ها و توکاها در عمق جنگل می‌خواندند، میمون‌ها در بالای درختان جیغ می‌کشیدند و گاهی صدای آب پاشیدن فیل‌ها از خرطومشان به گوش می‌رسید. کژدُم سیاه، خودش را به کنار سنگی کشید و در پناه سایه آن جا گرفت. در میان درختان، هیاهویی شورانگیز به راه بود.

رو به روی کژدُم، مورچه‌ای در حال کشیدن تکهِ کوچک نانِ خشکی بود که بی‌توجه به کژدُم، پا در خاک می‌کشید و تقلا‌کنان تکه نان را با خود می‌برد. کژدُم چند بار چنگک‌ها خود را برهم زد ولی مورچه‌ هم‌چنان به او نزدیک می‌شد. کژدُم به سمت مورچه به راه افتاد و چنگ‌هایش را بالا آورد و بی‌اعتنا به مورچه از کنارش گذشت و به سمت سوراخی که در بین دو سنگ تیزه وجود داشت به راه افتاد. چنگک و دست و پایش را جمع کرد و تنش را روی سنگ سرد گذاشت و تقلا‌کنان به میان سوراخ رفت که هم‌همه‌ای در پس آن به گوش می‌رسید.

کژدُم از سوراخ بیرون رفت و به روی لبهِ تراشیدهِ شدهِ سنگ ایستاد و با چنگکش سر و صورتش را تمیز کرد. بالای سرش، عنکبوتی در گوشهِ دیوار تار تنیده بود و دو پشه روی آن به دام افتاده بودند. کژدُم به راه افتاد و در طول حاشیه سنگ حرکت کرد. فاصلهِ سقف تا زمین بسیار بود. مشعل‌ها در سراسر معبد می‌سوختند و بوی عود به مشام می‌رسید. وسطِ معبد، شش نفر در لباس قرمز به دور هم نشسته بودند. مرد طاسی گفت: «باید به آن‌ها حمله کنیم. آن‌ها باید سزای کارهایشان را ببینند.»