کتاب کاغذی سقوط مرگبار - بمب خیس

گیج و منگ چشمانم را باز می‌کنم. کانتینر هم‌چنان تکان می‌خورد. وحشت‌زده به گوشه‌ی کانتینر پناه می‌برم و به در زل می‌زنم. چیزی روی سقف کانتینر راه می‌رود. بی‌حرکت گوشه می‌مانم و به سقف نگاه می‌کنم. بعد از مدت کوتاهی صدا آرام می‌گیرد و صاحب صدا روی سقف می‌نشیند. آن‌قدر منتظر می‌مانم تا قلبم آرام گیرد. نمی‌دانم وقتی نیمی از مغزم سالم مانده و بقیه اعضای بدنم آهنی‌ست، چرا حس می‌کنم درون سینه‌ام یک قلب واقعی دارم.

مدت طولانی می‌گذرد، هیولا هیچ حرکتی نمی‌کند. با این که کاملا آرام شده‌ام ولی نمی‌توانم هیچ تکانی بخورم. با هر برخورد دانه‌ی ماسه به کانتینر، سرم به سمت صدا می‌چرخد. آن‌قدر وحشت‌زده از خواب بیدار شده‌ام که هنوز سرم درد می‌کند و حس می‌کنم در محاصره هیولاها قرار گرفته‌ام.

تصورم این است که اگر در را باز کنم، هزاران هیولا به داخل هجوم می‌آورند. بی‌حرکت در همان نقطه می‌نشینم و به گذر ثانیه‌ها فکر می‌کنم تا شاید آن هیولا از این‌جا برود اما هم‌چنان دقیقه‌ها می‌گذرند و هیچ اتفاقی نمی‌افتد. کاش کسی به کمکم می‌آمد. ناگهان به یاد گراگس می‌افتم. از دیشب هنوز از او خبری ندارم. بی‌درنگ او را فرامی‌خوانم. مدتی طول می‌کشد سپس صدایش در ذهنم جاری می‌شود: «ارباب من در موقعیت شما درست بالای کانتینر قرار دارم.»